Persoonlijk geschreven dankbetuigingen zijn een zeldzaamheid
Emily Post heeft zich waarschijnlijk al duizend keer omgedraaid in haar graf als ze vanuit de eeuwigheid kan zien in wat voor oppervlakkige, nalatige, onpersoonlijke, ondankbare wereld we vandaag leven. In vervlogen dagen was het een gegeven dat een persoon, als hij of zij een cadeautje kreeg voor een huwelijk of babyshower, de gever een handgeschreven bedankbriefje zou toesturen binnen een tot drie maanden. Als je te gast was in iemands huis voor een maaltijd of feest, was een kaart of briefje een ingebouwde, automatische reactie. Kinderen stuurden bedankbrieven naar hun grootouders, ooms en tantes voor Kerst- en verjaardagscadeautjes. Het stond voor manieren, dankbaarheid, respect en bedachtzaamheid.
Vandaag is er weinig dankbaarheid meer over, en dat is te zien aan de afwezigheid van persoonlijk geschreven of bezorgde bedankbriefjes en -telefoontjes. Grootouders zullen je vaak vertellen dat ze niet eens weten of hun kleinkinderen het cadeau ontvangen hebben dat ze hen toestuurden, omdat ze niets van ze hebben gehoord. Ik ken iemand die zegt dat ze een paar weken na het sturen van een cadeautje belt – “Josh, heb je die Lego nog gekregen die ik de heb gestuurd voor Kerstmis?” De reactie van Josh is altijd hetzelfde – een onoplettend en ongeïnteresseerd “Ja.” Einde gesprek. Al moet wel gezegd worden dat het niet de schuld van het kind is als hem nooit is aangeleerd om oprecht bedankt te zeggen.
Peggy Post, de vrouw van de achterkleinzoon van Emily, heeft het stokje overgenomen van haar schoonovergrootmoeder, en schrijft nu over etiquette. Helaas hebben de mensen die het meest naar haar moeten luisteren geen flauw benul van haar bestaan.
“Thx” is niet genoeg
De opkomst van elektronische media – email, SMS, sociale media – heeft communicatie onpersoonlijk gemaakt. Het gebruik van media om te communiceren is fantastisch snel en praktisch, maar het heeft een enorme kloof geslagen in het vermogen om persoonlijk en zinvol te spreken. Het versturen van een SMS, email, Facebookbericht of tweet maakt het makkelijk omdat je geen tijd hoeft uit te trekken om na te denken hoe je jouw gedachtes zo hartgrondig mogelijk kunt uitspreken (email is af en toe misschien een uitzondering).
Communicatiemedia als deze kunnen worden vergeleken met korte geluidjes – snelle, luchthartige fragmentjes. We typen letters op een scherm en drukken razendsnel op verzenden, zonder er over na te denken. Krijg het zo snel mogelijk gedaan, zodat je weer over jezelf kunt gaan nadenken.
Tegenwoordig sturen we snelle berichtjes met “Thx,” als iemand de tijd en moeite heeft genomen om iets belangrijks voor ons te doen. “Thx” voelt niet oprecht, gevoelig, of bedachtzaam als het om écht belangrijke dingen gaat. “Thx” betekent “Dit is alle tijd die ik voor je over heb. Ik heb het te druk om het hele woord uit te schrijven, laat staan om te vertellen hoe zeer ik X, Y of Z waardeer.” “Thx” is geschikt voor situaties als “Oh, je bent je boek vergeten toen je hier was. Ik leg het wel op je bureau.”
Verschilt elektronische media zoveel van een brief?
Gezien het feit dat je met de hierboven genoemde technologische media woorden stuurt, vraag je je misschien af waarom dit anders is dan het sturen van een bedankbrief of -kaart. Overweeg het volgende:
Soms kan het toepasselijk zijn om via email een bedankbericht te sturen, maar je loopt altijd het risico dat het bericht wordt verwijderd en nooit aankomt.
Aan de andere kant, als je en kaart koopt moet je een bedachtzame overweging en keuze maken. Je kijkt naar de afbeelding, en bedenkt of de ontvanger de rozen of puppy mooi zal vinden. Als je er een kiest met een emotie blader je door de talloze kaarten op zoek naar degene die jouw boodschap het best tot uitdrukking brengt (of dat hoopt de ontvanger dan toch). Dit heet bedachtzaamheid. Het laat zien dat de ontvanger ertoe doet, en dat je dankbaar bent.
Het sturen van een kaart of brief om te bedanken kost tijd en energie, in tegenstelling tot de gehaaste, kortstondige, secondenlange processen die je met technologie kunt doorlopen. Het kost tijd om aan een bureau te gaan zitten en een zinvolle manier te bedenken om ‘Bedankt’ te zeggen. Maar toch twijfelen de meeste mensen geen moment om uren achter de computer te zitten, over het net te surfen of tweets te lezen.
Wanneer sturen we een bedankbriefje?
Bedankbriefjes zijn op hun plaats als iemand moeite voor je heeft gedaan om te laten zien dat ze om je geven. De volgende situaties is het standaard om een bedankbriefje te sturen:
- Trouwcadeautjes
- Cadeautjes voor je nieuwe baby
- Slagingscadeautjes
- Ieder cadeau waarbij de gever niet aanwezig is
- Na een uitzonderlijke dienst of gunst
- Na een sollicitatiegesprek
- Condoleanceberichten of -cadeautjes
- Als je ergens te gast bent geweest
- Feestjes of evenementen die voor jou zijn georganiseerd
- Verschillende evenementen waarvoor je bent uitgenodigd
- Donaties aan je favoriete goede doel
Uitzonderlijke diensten kunnen alles zijn waarbij iemand je heeft geholpen of aangemoedigd. Er zijn duizend-en-een redenen om bedankbriefjes te schrijven.
Email- en telefoonbedankjes
Emailbedankjes zijn perfect voor alledaagse situaties met mensen waar je erg dichtbij staat, zoals een vriend, familielid, of bevriende collega. Het hangt ook af van de manier waarop je bedankt zegt.
Ik heb vaak emails gestuurd naar vrienden als ik meer wilde zeggen dan een paar woorden die op een kaart passen, en als ik wilde dat ze het bericht snel kregen. Je kunt nog steeds de tijd nemen om na te denken over wat je zegt, en een doordacht bericht sturen. Toch loop je nog steeds het risico dat het op de een of andere manier wordt verwijderd of kwijtraakt. Neem de tijd om je tekst te kopiëren en in een Word-document te plakken, voor het geval er iets mis gaat. Er is niets mis mee om te vragen “Heb je mijn email gekregen?” Zo niet, dan kun je het opnieuw proberen, of met de ouderwetse post versturen.
Telefoonbedankjes zijn geweldig tijdens vakanties en met verjaardagen. Het geeft jou en je familie een kans om bij te praten, en de dankbaarheid te uiten die ze in je stem zullen kunnen horen. Niet veel ouders laten hun kinderen nog bedankbriefjes schrijven als familieleden hen cadeautjes toesturen, en dat is oké zolang het kind het familielid opbelt om hem of haar te bedanken. Persoonlijk heb ik dit het liefst als het aankomt op de kleinkinderen. Het is belangrijk dat ouders hun kinderen dit aanleren, en vertellen hoe en waarom ze dit doen.
Zorgen dat je kinderen bedankt zeggen is niet meer dan beleefd. Het leert de kinderen om dankbaar te zijn en het te waarderen om bedankt te zeggen. Het leert kinderen ook om zich te richten op anderen.
Leer kinderen om bedankbriefjes te schrijven
Het is geweldig om een bedankbriefje van een kind te krijgen. Ik heb de docenten van mijn kinderen geholpen en regelmatig zondagschool gegeven voor vele jaren en enorm veel kaarten en bedankbrieven gekregen, compleet met tekeningen. Mei is de maand waarin leraren worden gecomplimenteerd, en een goed moment om je kind en/of zijn klas een bericht of poster van dankbaarheid te laten maken. Dit zijn schatten die leraren altijd zullen waarderen.
Het is ook belangrijk dat ouders een voorbeeld van dankbaarheid vormen in het huis. Niet alleen in geschreven vorm, maar ook als een levenshouding. Het is zelfs dat model van dankbaarheid dat de meeste indruk maakt en invloed heeft op de kinderen. Het zorgt dat dankbaarheid groeit in hun hart.
Is er nog hoop?
De ethos van communicatie in de moderne wereld is gedefinieerd en gedreven door het verlangen om dingen zo snel mogelijk, zo makkelijk mogelijk, en zo efficiënt mogelijk te doen. Het is jammer dan het overbrengen van dankbaarheid in geschreven vorm wordt gezien als een prehistorische bezigheid door veel mensen. Zonder een wonder zal de bedankbrief waarschijnlijk geen snelle terugkeer zien. De teerling is geworden. We kunnen slechts hopen dat deze houding vanzelf wegslijt, of dat de leegte die het achterlaat ruimte biedt om opnieuw communicatie en bedachtzaamheid te vinden. Zou het niet geweldig zijn als bedankbriefjes op een dag weer goed zouden verkopen?
